Frisse blik van buiten
Na een jaar of twintig in Den Haag te hebben gewoond ben ik sinds vier jaar weer terug in Soest.
De gemeenteraad is een ideale manier om opnieuw kennis te maken met de gemeente. Ik probeer daar zoveel mogelijk met de blik van een frisse nieuwkomer te kijken naar hoe de zaken hier geregeld worden.
Hierbij word ik heel scherp gehouden door mijn twee tienerdochters. Vooral mijn oudste dochter is veel meer dan ik op die leeftijd bezig met hoe haar toekomst eruit ziet. Zo stond ik samen met haar in Amsterdam met veel van haar leeftijdsgenoten te demonstreren voor een leefbare toekomst. Zij zijn terecht boos en gefrustreerd over hoe politici vooral aan het praten zijn over hun toekomst en weinig doen. Met enige schaamte stond ik daar. We hebben het nu zover laten komen dat kinderen de straat op gaan om ons te vertellen dat het echt anders moet…
“Participeren”
De keuze om niet te luisteren naar de jeugd en ze niet te betrekken is er dus niet. Juist ook in Soest. Dicht bij huis worden er beslissingen genomen (of niet) die gaan over nu én de toekomst. Over of, en waar, er huizen worden gebouwd (en voor wie), over hoe en waar we zorgen voor hernieuwbare energie, of over de verkeersveiligheid. Wat dat laatste betreft hebben kinderen de gemeente allang laten weten hoe het anders moet. Zo bedachten de schoolkinderen van DeBuut oplossingen over hoe het verkeer rond hun school veiliger kan zijn. Dit soort ‘ongevraagde’ participatie is een kadootje dat direct met beide handen zou moeten worden aangepakt.
In de plannen heeft de Soester politiek het heel veel over participatie. En zou ik er op kunnen vertrouwen dat als er nu een 12 jarig jochie een brief zou sturen er ditmaal geen loze belofte wordt gedaan. Ik ben daar heel kritisch op in de raad. Zodat participatie niet net als duurzaamheid een inhoudsloos begrip wordt.